روی یکی از سنگ قبرها در گورستان کنارکلیسای قدیم یک تکیه گاه و
ساعت شنی ای هست که رویش نوشته شده به امید.
به امید. چرا باید بالای سر یک آدم مرده چنین چیزی بنویسند؟
جنازه امیدوار بود یا آن ها که هنوز زنده بودند؟»
سرگذشت ندیمه، مارگارت اتوود، ترجمه ی سهیل سمّی، انتشارات
ققنوس، صفحه ی 160
درباره این سایت